مبانی نظری و پیشینه اینترنت و سبک زندگی جوانان
| دسته بندی | علوم اجتماعی |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 328 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 77 |
بصورت فایل ورد
همراه با منابع
مقدمه
در ادبیات جامعه شناسی، از مفهوم «سبک زندگی» دو برداشت و دو گونه مفهوم سازی متفاوت به عمل آمده است. در فرمول بندی نخست- که سابقه ی آن به دهه ی 1920 باز می گردد- سبک زندگی، معرف ثروت و موقعیت اجتماعی افراد و غالباً به عنوان شاخصی برای تعیین طبقه ی اجتماعی به کار رفته است. در فرمول بندی دوم، سبک زندگی نه راهی برای تعیین طبقه اجتماعی، بلکه شکل اجتماعی نوینی دانسته می شود که تنها در متن تغییرات فرهنگی مدرنیته و رشد فرهنگ مصرف گرایی معنا می یابد؛. در این معنا سبک زندگی راهی است برای تعریف ارزش ها و نگرش ها و رفتارهای افراد که اهمیت آن برای تحلیل های اجتماعی روز به روز افزایش می یابد. اهمیت و رواج فزاینده ی سبک زندگی در علوم اجتماعی، ظاهراً ناشی از این واقعیت است که سنخ شناسی های موجود نمی توانند تنوع و گوناگونی دنیای اجتماعی را توضیح دهند (گیدنز[1] 1994، 141).
مفهوم «طبقه» که برای مدتی طولانی اصل طلایی تبیین بود، به تدریج سودمندی و کارآیی خود را از دست داده به گونه ای که یافتن روابط قطعی و مطمئن میان تحصیلات، مشاغل، درآمد و نگرش های افراد روز به روز دشوارتر می شود. برخی از نخبگان قدرت، فاقد مالکیت و یقه آبی ها مرفه تر از یقه سفیدان هستند. دیگر نمی توان خطوط تحرک اجتماعی و مقصد نهایی طبقاتی افراد را از خاستگاه طبقاتی آن ها پیش بینی کرد. منزلت شغلی، گاهی اختلاف زیادی با تحصیلات، درآمد و قدرت نشان می دهد.
در یک کلام، دیگر نمی توان به کمک مفهوم طبقه، تصویری از جهان ترسیم کرد. در چنین وضعیتی، مفهوم سبک زندگی انعطاف پذیرتر است زیرا بر خلاف مفهوم طبقه، محتوا و منطق یا منشأ سبک های زندگی را از پیش تعیین نمی کند. سبک زندگی فقط حاکی از این است که برخی از پیشینه ها، فعالیت ها، درآمدها و نگرش ها با یکدیگر سازگارند و تحلیل گر اجتماعی می تواند طرحی از آن ها ترسیم کند. با توجه به این چرخش در جامعه شناسی امروز می توان نتیجه گرفت که مفهوم سبک زندگی بدیل یا جایگزینی برای مفهوم طبقه شده است. بررسی ماهیت و کارکرد منطقی این دو مفهوم می تواند مسایل و مضامین مندرج در این چرخش و جایگزینی را روشنتر سازد (اباذری و چاوشیان 1381، 17).
در دهه ی اخیر بدون سبک زندگی، یعنی بدون چهارچوب های مشخصی که شباهت ها و تفاوت ها را آشکار می سازد، افراد یک جامعه امکان برقراری ارتباطی معنادار و پایدار میان خود نخواهد داشت. نمایش مدرن اشیاء، نمایش سلسله اشیایی است که یکدیگر را تکمیل می کنند و حق انتخاب را نشان می دهند و جامعه ای مملو از نمایش و جلوه، که در آن مصرف کننده احساس می کند که هر چه می خواهد را می یابد به وجود آمده است. کلیدی ترین ویژگی این جامعه را باید در اجتناب پذیری افزایش درجه انتخاب در ساخت و عرضه کالا به حساب آورد. تمرکز بر مصرف کننده به عنوان یک موجود اجتماعی است که با مصرف کالا در فرایند تعامل اجتماعی قرار می گیرد. در چنین مسیری، جامعه طبقاتی به جامعه ی توده ای تبدیل می شود؛ جامعه ای که در آن خود، به خود کالایی[2] تبدیل شده، فرد با کالاها همنوا و منطبق می شود. نظریه های اجتماعی در رویکردهای اخیر، بیشتر به روش هایی توجه دارد که از رهگذر آن ها زبان مخصوص صور و سبک های منزلت به تصویب می رسد، زیرا در حال حاضر به تبعیت از ماکس وبر، تمایزی سنتی بین طبقه و منزلت وجود دارد که بیانگر توجه به تفاوت های اجتماعی ناشی از روش های مصرف به جای روش های تولید است (کرایب[3] 1382، 226).
[1] Giddens
[2] Commodity Self
[3] Craib
